Een Adembenemende Wandeling over de Mengketu Oude Route: Een Onmisbare Verborgen Parel van Xinjiang

Ontdek de adembenemende trekking op de Mengketu Oude Weg, een onmisbare schat in Xinjiang

De eerste avond in een klein hotelletje in Kuoyun had ik alleen maar gedachten over het woord "eeuwig", want Mengketu betekent in het Mongools “nooit smeltende sneeuwtop”. De volgende ochtend stapte ik in de oude Mitsubishi van de gids en reed ik langs de Duku-autoweg naar het oosten. Toen we bij het uitstappunt bij de Poppy-bomen arriveerden, was het al half elf 's ochtends. Mijn eerste stap in de rivierbedding deed mijn voeten kou voelen, maar dat was nog niet het ergste — het ergste was de zon die recht op mijn hoofd scheen, en na tien minuten begon ik te twijfelen waarom ik geen zonnebrandcrème achter mijn oren had gesmeerd.

Eens ik op de oude weg was, werd ik verwelkomd door een lange strook van een oude rivierbedding vol ronde stenen, waardoor mijn voeten tintelden. De eerste etappe van 12 km vanuit de Poppy-bomen kostte 5 uur, er waren geen excuses voor blaren onder mijn voeten. Maar terwijl ik verderliep, werd de lucht zo blauw dat het ongelooflijk leek, de Poppy-bomen leken enorme parasols te zijn die schaduw gaven, en de wind had een lichte geur van populieren. Tegen acht uur 's avonds kwamen we bij de kampplaats aan, het was nog steeds helder, en toen ik mijn tent binnenstapte en omkeek — de sneeuwbergen leken wel een vers gesneden roomtaart, de zonsondergang gaf ze een laagje oranje-roze, ik voelde me helemaal herboren.

De tweede dag bij het Tianhu-meer (Ulan Sadechure Nouer), dat was echt het pronkstuk van onze reis. Het wateroppervlak was als een spiegel, het trok de sneeuwtoppen naar beneden en plakte ze op ons. Het duurde een uur om het meer rond te lopen. Deze route was eigenlijk maar 5 km, maar was vol met losse stenen en heuvels, waardoor ik bijna 8 uur onderweg was. Bij het meer kon je op het gras kamperen, maar je moet wel van tevoren reserveren, twee jongens uit onze groep die te laat waren, werden bijna teruggestuurd door de beheerder.

Op de derde dag van het kamp in het bos naar het Dongdesala-kamp, was het alsof we een hellingklimmer op een loopband voor 15 km waren. Toen ik door het dennenbos liep, werd ik zo koud door de wind dat ik al mijn kleren aantrok: buitenmateriaal, donsjas en regenjas, alles kwam van pas. Het ergste was toen we een klein riviertje moesten oversteken, het water was ijskoud en mijn schoenen waren doorweekt. 's Avonds droogden we onze sokken tot middernacht, en iedereen zat om de alcoholbranders met een stuk naan, we waren het erover eens dat de dag de moeite waard was, omdat langs de route wilde lelies bloeiden, zo geel als of de zon eroverheen had geschenen.

De vierde dag was de zwaarste — Mengketin Da Baikan. Een derde van de 14 km was boven de sneeuwlijn met losse stenen. Met mijn wandelstok telde ik in één adem 800 stappen voor ik de top bereikte. Bij de pas voelde ik de wind mijn gezicht pijn doen, maar het was 360° sneeuwbergen om me heen, dat gevoel was echt onvergetelijk. In de namiddag daalden we naar het warmwaterkamp, zo moe dat ik mijn voeten direct in de warmwaterbron stak, het water was ongeveer 42°C, en al de kou van de dag werd er meteen uitgehaald.

De vijfde dag werd ik 's ochtends nog een beetje slaperig wakker gemaakt door mijn vrienden om foto's te maken. De ochtendmist bedekte de hele vallei, het leek wel of iemand melk van bovenaf overdeed. De laatste 14 km naar het Tangbula Nationale Bospark, eenmaal eruit had ik meteen opeens weer volle mobielbereik, en pas toen ontdekte ik dat mijn ouders al 99+ berichten in de WeChat-groep hadden gestuurd. We huurden een auto terug naar Yining om de nachttrein naar Urumqi te halen, de trein schommelde en ik sliep als een varken, en werd wakker om 7:55 de volgende ochtend, precies op tijd om het ontbijt met vlees te halen.

Reisoverzicht

Vergeten deze uitrusting niet mee te nemen

• Kleding: Gedurende de dag was het 37°C en de zon was fel, 's nachts koud met 2°C en sneeuw, ik had snelle droogonderkleding + fleece + 800 g donsjack + harde schelp, dat was voldoende.
• Schoenen: Hoge wandelschoenen + sneeuwhoezen, zonder sneeuwhoezen liep ik de rivier over met ijskoud water; ik nam drie paar wollen sokken en twee paar snelle sokken mee, na de derde dag waren ze allemaal op.
• Slaap systeem: 1000 g dons slaapzak + ei vormige mat, 's nachts had ik geen problemen. Kies een lichtgewicht tent met dubbele laag, want de wind kan zo hard zijn dat hij de buitentent als een vlieger laat wapperen.
• Klein spul: Zonnebrandcrème SPF50++ + lippenbalsem + zonnebril + bandana, de plekken op mijn gezicht en nek die ik niet insmeerde, werden vuurrood.
• Voedsel: 's Ochtends haver + melkpoeder, 's middags Snickers + beef jerky + rozijnen om het vol te houden, 's avonds samen koken met noedels en een ei. Hoge calorie kaas snoepjes waren echt een leven redder, ik heb in drie dagen 500 g weggewerkt.

Een paar valkuilen die niemand me vertelde

1. Zoek van tevoren naar waterpunten met je teamgenoten: Voor en na het Tianhu-meer had je 3 uur geen schoon water, ik had op de eerste dag een stuk gedroogd vlees waar ik bijna aan stikte.
2. Neem je afval mee terug naar beneden: Gedurende de reis propte ik het afval van de energy bars in mijn broekzak, maar bij het weggooien in Urumqi had ik een flinke hoop plastic.
3. De tijdzone is echt 2 uur anders dan op het vaste land, het was nog licht om tien uur 's avonds, mijn biologische klok werkte helemaal niet meer. De beste manier om je ritme aan te passen is gewoon vroeg opstaan en veel lopen, zodra het tien uur 's avonds is, ben ik meteen moe.

Hoe de lokale bevolking te respecteren

• Schreeuw niet naar de schapen als je langs de yurts loopt, de honden van de herders zijn aardig scherp, maar een glimlach laat ze je meestal gewoon doorlaten.
• Als je langs de ingang van een Kazachse yurt komt, zeg dan zachtjes “jaksi” (hallo), en de kans is groot dat ze je zullen uitnodigen voor melkthee.
• Vraag altijd “Mag ik een foto maken?” voordat je foto's maakt, niemand zal nee zeggen, maar richt je camera niet zomaar naar binnen in de tent.

Vergeet deze getallen niet als je wilt gaan

• Slechts het deel bij de Tangbula uitgang van de oude weg is momenteel ontwikkeld, je kunt met een terreinwagen tot voorbij de boomgrens op de derde dag rijden, als je niet de hele route wilt lopen, kun je bij D3 opgepikt worden.
• De totale afstand van 70 km is niet verplicht om helemaal te lopen, ik ken een meisje die tot het Tianhu-meer ging en toen terugkeerde, en kreeg nog steeds mooie foto's.
• Urumqi — Kuoyun — Duku vertrekpunt dagelijkse gedeelde taxi vertrekt om 7:30 vanaf het Huibin Station, 140 yuan per persoon.

Wat betreft de kosten

Tot slot

Neem niet te veel camera lenzen mee, één camera, één lens en één telefoon zijn genoeg, als je meer meeneemt ga je huilend de pas op.
Zorg niet dat je elke dag je haar wast, droogshampoos + vochtige doekjes zijn prima voor drie dagen, kun je daarna weer een goede douche nemen.
Schat de temperatuurverschillen in Xinjiang niet onderschatten, de drie-laags kleedstrategie is absoluut een levensreddende regel.