คู่มือท่องเที่ยวถนนเล็กในเซี่ยงไฮ้ 8 แห่งที่ต้องเยี่ยมชมคนเดียว

ผมใช้ชีวิตคนเดียวที่เซี่ยงไฮ้สามปีเต็ม สำหรับวันหยุดสิ่งที่ทำบ่อยสุดคือสะพายกระเป๋าผ้า ใส่หูฟัง แล้วเดินเข้าไปในถนนเล็กๆ ที่เหมือนมีแค่คนท้องถิ่นเท่านั้นที่รู้จัก เดินบน 外滩คนเบียดกัน, ถนนหนานจิงตะวันออกเหมือนวันหยุดเทศกาล, ถ้าอยากเข้าใจเซี่ยงไฮ้จริงๆ ต้องเดินที่ถนนหยู่หยาน, ถนนอู้คัง, ถนนอันฝู่, ถนนหย่งเจีย, ถนนฟู่หมิน, ถนนเฮงซาน, ถนนซือหนาน และถนนซินหัว. ทั้งหมดรวมกันไม่ถึง 20 กิโลเมตร แต่สามารถแบ่งเซี่ยงไฮ้ที่มีอายุกว่าร้อยปีออกเป็น 8 รสชาติที่แตกต่างกันให้เราค่อยๆ ลิ้มลอง อร่อยยิ่งเคี้ยวมากยิ่งดี.

ถนนหยู่หยาน: ความโด่งดังสูง แต่อย่าคาดหวังจะวุ่นวาย

ผมออกจาก สถานีรถไฟฟ้าจิงอันซื่อ, ซื้อดับเบิ้ลช็อตจาก Ribone Cafe และแล้วเดินเข้า ถนนหยู่หยาน. ถนนนี้เหมือนซิปเวลาที่ขยายออก: ด้านซ้ายเป็นบ้านเก่าแก่จากปี 1920, ด้านขวาคือร้านซื้อขายของใหม่ที่เปิดมาเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว. ที่หน้าร้าน Money Shop มักมีคนถ่ายรูปเสมอ, ผมปีนขึ้นชั้นสอง และไปหามาแผนที่เก่าเซี่ยงไฮ้จากปี 1998; หน้าต่างของ Artist La Pie เปลี่ยนทุกสองสัปดาห์, ดูงานฟรีแล้วยังมีแอร์ให้เย็น.
เมื่อถึง ปลายถนนหยู่หยาน เลี้ยวขวา จะถึง จางหยวน มีอาคารสโตนกูตู ฉันไม่ต้องจ่ายตั๋ว เข้าได้ตามใจชอบ. ส่วนใหญ่ผมใช้ที่นี่เป็น “ห้องนั่งเล่นตอนกลางวัน”, นั่งบนบันไดอิฐกินขนมปังให้หมด ก่อนจะเดินไป สวนสกุลจิงอัน ดูคุณปู่เล่นว่าว.

เส้นทางของผม: สถานีจิงอันซื่อ → ถนนหยู่หยาน (Ribone → Money Shop → Artist La Pie → ฟั่นจิ) → จางหยวน → สวนสกุลจิงอัน, เส้นทางรวม 2.3 กม., ใช้เวลาเดิน 40 นาที, ถ่ายรูป+เดินเล่น 2 ชั่วโมงพอ.

ถนนอู้คัง: 1000 เมตร, 14 อาคารทรงคุณค่า, ฆ่าความจำโทรศัพท์

นั่งรถบัสไปที่ อาคารอู้คัง, ถ่ายรูป “เรือที่ถ่ายรูปสวยที่สุดในเซี่ยงไฮ้”, แล้วเริ่มเดินวนที่ ถนนอู้คัง-ถนนสือหยวน-ถนนฟู่ซิงตะวันตก-ถนนหย่งฟู. ที่มุมถนนไม่มีไฟแดง แต่มีคู่บ่าวสาวถ่ายรูปแต่งงานตลอด.
การจัดเรียงที่ผมเก็บความลับ:

1. อาคารอู้คัง → 2. ห้องสมุดดายิน (ที่อยู่ 183 ถนนอู้คัง, ซื้อหนังสือ "เซี่ยงไฮ้จือจี้" เป็นของฝาก) → 3. บ้านของซ่งชิงหลิง (ตั๋ว 20 หยวน รวมกับน้ำอัดลม) → 4. ระเบียงโรมิโอ (ถนนหวู่หยวน หมายเลข 288, ถ่ายรูปตัวเองที่ระเบียงแบบ “แกล้งทำเป็นอยู่ฟลอเรนซ์”).
   เมื่อเสร็จสิ้นการวนเลี้ยวถึง สถานีรถไฟฟ้าห้องสมุดเซี่ยงไฮ้, เข้าไปใช้ห้องน้ำ แล้วต่อไปยังจุดต่อไป.

เส้นทางของผม: อาคารอู้คัง → ห้องสมุดดายิน → บ้านซ่งชิงหลิง → ระเบียงโรมิโอ → ห้องสมุดเซี่ยงไฮ้, เส้นทางรวม 1.5 กม., ถ่ายรูป+เยี่ยมชม 3 ชั่วโมง.

ถนนอันฝู่: ไม่ถึง 1 กม., ความหนาแน่นของแฟชั่นสูงที่สุดในจักรวาล

เมื่อเลี้ยวจาก ถนนฮุยไห่กลาง เข้าสู่ ถนนอันฝู่, ผมรู้สึกเหมือนหลงเข้าไปในเบื้องหลังแฟชั่นวีค. โทรศัพท์ที่มีสีสันของ Wiggle Wiggle แขวนเต็มผนัง, ตัวตุ๊กตาขนาดยักษ์ของ 13DE MARZO ปิดทางเข้า, พนักงานของ NU SHOP แต่งตัวดีกว่าลูกค้าอีก. ที่นี่ร้านเล็ก แต่ว่าเร็ว ผมตั้งเป้า “30 นาที” ท้าทายตัวเอง:

• 0-10 นาที: ซื้อเชือกรองเท้าหน้าตายิ้มที่ Wiggle wiggle
• 10-20 นาที: ลองแว่นตาสามคู่ถ่ายเซลฟี่ที่ D.Desirable
• 20-30 นาที: ถ่ายรูปกับนักบินอวกาศที่หน้าร้าน 13DE MARZO
  เมื่อเวลาหมด ต้องหนีออกมา ไม่งั้นกระเป๋าตังค์อยู่ไม่ได้.

เส้นทางของผม: สถานีฮุยไห่กลาง → ถนนอันฝู่ → ถนนอู้คัง, เส้นทางรวม 700 เมตร, เตรียมตัว 1 ชั่วโมง, ถ้าไม่ดื่มกาแฟก็สนุกได้.

ถนนหย่งเจีย: แพงอย่างโหด, แต่ยินดีให้ความสวยงามดูฟรี

ถนนหย่งเจีย ถูกขนานนามว่า “ถนนเล็กที่แพงที่สุดในเซี่ยงไฮ้”, บ้านเก่าหนึ่งหลังมีราคาซื้อเกือบครึ่งถนนฮุยไห่. ทุกครั้งที่ผมเดินเส้นเล็ก ถนนหย่งเจีย-ถนนเจี้ยนกั๋วตะวันตก-ถนนไท่หยวน-ถนนอันคัง แล้วยก “ความแพง” เป็นวิวทิวทัศน์. หน้าต่างของ กาแฟขนมปังสภาพอากาศดี มักมีคิวเสมอ, ผมบอดเข้าใน GOOSE ISLAND TAPROOM ขอสั่งเบียร์สดนั่งที่เก้าอี้สูงถึงระเบียง, มองดูรถสปอร์ตและจักรยานแชร์เลี้ยวสวนกันบนถนนแคบๆ มันดูแปลกแต่ก็เหมาะสม.

เส้นทางของผม: สถานีเจียซาน → ถนนหย่งเจีย → กาแฟขนมปังสภาพอากาศดี (ถ่ายรูป) → GOOSE ISLAND (ดื่มเบียร์) → ตลาดกลางคืนที่ถนนอันคัง, เส้นทางรวม 1.8 กม., เดินเล่น+กิน 2 ชั่วโมง.

ถนนฟู่หมิน: บรรยากาศแบบฝรั่งเศส+ชีวิตท้องถิ่นลงตัว

ประมาณทุ่มถึง 7 โมง, “สามเหลี่ยมทองคำจู้หลู่-ฟู่หมิน-ชางเล่อ” โคมไฟสว่าง. ผมไปที่ เลขที่ 38 ถนนฟู่หมิน ซื้อ ขนมพัฟกรอบจากเซ่อตี้ จากนั้นฟาร์มเข้า bistro11 สั่งสเต็กและเฟรนฟราย 98 หยวน, จบที่ 猫尔本 เลี้ยงแมวและดื่มกาแฟ. ใบไม้หงิกทำให้ไฟถนนเป็นแต้มกระจัดกระจาย, ตกอยู่บนทางเดินเหมือนโปรเจคเตอร์ฟรี, การกินคนเดียวไม่รู้สึกเห awkward เพราะโต๊ะข้างๆ ก็ถ่ายรูปกัน.

เส้นทางของผม: สถานีจิงอันซื่อ → ถนนจู้หลู่ → เลขที่ 38 ถนนฟู่หมิน → bistro11 → 猫尔本, เส้นทางรวม 1 กม., เดินออกไปตอนกลางคืน 2 ชั่วโมง, งบประมาณ 150 หยวนก็ได้.

ถนนเฮงซาน: เซี่ยงไฮ้เก่าเหมือนชองเอลิเซ, วิ่งตอนกลางคืนสนุกกว่าตอนกลางวัน

ถนนเฮงซาน กลางวันเหมือนคนเกษียณ, เวลาทุ่มค่ำ หลังจาก 8 โมงคืนถึงคึกคักอีกครั้ง. ผมออกจาก เลขที่ 8 ถนนเฮงซาน, ก่อนจะเดินเที่ยวไปที่บาร์กลางแจ้งที่ หย่งปิงซี่, จากนั้นเข้าสวน สวนหยก ดูคุณป้ากลุ่มเต้นท่า. กิ่งไม้ต้นเป็นวงไฟเบาๆ, เพลง “夜来香” เสียงที่หู, ก้าวเท้าจะเปลี่ยนจังหวะตามเพลงเอง.

เส้นทางของผม: สถานีเฮงซาน → เลขที่ 8 ถนนเฮงซาน → 永平里 → 衡山坊 → สวนหยก, เส้นทางรวม 1.4 กม., ท่องเที่ยวตอนกลางคืน 1.5 ชั่วโมง, ดูชีวิตกลางคืนเซี่ยงไฮ้ 0 หยวน.

ถนนซือหนาน: เหมือนเปิดเซี่ยงไฮ้ด้วยหนังสือ

วันอาทิตย์ตอนบ่าย ผมเลือกเดินบน ถนนซือหนาน. อาคาร 思南公馆 หมายเลข 53 มักจะจัดนิทรรศการฟรี, ตั๋ว 周公馆 ราคาถูก, มีการ์ดโพสต์ภาพเก่า; สวนของ บ้านซ่งจงซาน ถ่ายรูปได้แต่ห้ามเสียงดัง, เหมือนปุ่มปิดเสียงอัตโนมัติ. เมื่อหมดแรง ผมแวะเข้า 思南书局 ขออเมริกาโน 18 หยวน, นั่งอยู่ริมหน้าต่างชั้นสองดูใบไม้ตกใส่หน้าในหนังสือ, เวลาเหมือนว่าเปลี่ยนเป็นสปีด 0.5.

เส้นทางของผม: สถานีนิวเทียนตี้ → ถนนฟูซิงกลาง → ถนนซือหนาน → ซือหนาน公馆 → 素公馆 → บ้านซ่งจงซาน → 思南书局, เส้นทางรวม 1.2 กม., ท่องเที่ยวแบบวัฒนธรรม 3 ชั่วโมง.

ถนนซินหัว: มีดอกไม้ตลอดทั้งปี, สวยงามทุกขั้นตอน

ถนนซินหัว คือ “ถนนสวนดอกไม้ที่ดีที่สุดในเซี่ยงไฮ้” ในใจผม. ฤดูใบไม้ผลิมีดอกเบญจมาศ, ฤดูร้อนไฮเดรนเยีย, ฤดูใบไม้ร่วงมีต้นแปะก๊วย, ฤดูหนาวมีลูกแพร์แขวน, ปีหนึ่งทั้งสี่ฤดูก็มีมุมมองที่สวยงาม. ผมลงจากที่交际路, เริ่มถ่ายรูป วิลล่าซินหัว ในรูปแบบอังกฤษ, ไปที่ 一尺花园 สั่งจานพาสต้าดอกไม้ 88 หยวน, สุดท้ายไป Vila le bec321 สั่งไวน์แดงนั่งข้างนอก, มองเครื่องบินบินผ่านหัวตรงๆ.

เส้นทางของผม: สถานีหยวนอันตะวันตก → ถนน交际路→ วิลล่าซินหัว → 一尺花园 → Vila le bec321, เส้นทางรวม 1 กม., ถ่ายรูป+กิน 2.5 ชั่วโมง.

ตารางสรุป 8 เส้นทาง

FAQ: เดินคนเดียวกลัวหลงไหม?

Q: อยากเดินทั้ง 8 เส้นทาง จัดการยังไงให้ดีที่สุด?
A: ใช้สถานีจิงอันซื่อเป็นศูนย์กลาง, เลือก 2 เส้นทางต่อวัน, เช้าเดินถนนหยู่หยาน + ถนนอู้คัง, บ่ายเดินถนนอันฝู่ + ถนนหย่งเจีย, เย็นเดินถนนฟู่หมิน + ถนนเฮงซาน, ข้ามไปเดินถนนซือหนานและซินหัวในวันถัดไป, ขาไม่เมื่อยแน่นอน.

Q: ถ้าอยากไปห้องน้ำทำไง?
A: ห้องสมุดเซี่ยงไฮ้, 思南书局, 一尺花园, 大隐书局 สามารถเข้าห้องน้ำฟรีๆ, ขอโทษนิดส์ หน้าตาไม่ค่อยต้องกลัว, เข้าไปได้เลย.

Q: กลัวคนเดียวทานอาหารจะเหี่ยวๆ หรือเปล่า?
A: ร้านที่พูดถึงข้างต้นต้อนรับลูกค้าเดี่ยวๆ ทุกที่นั่ง, โต๊ะบาร์, หน้าต่าง, หรือที่เปิดโล่งมีให้เลือก, และพนักงานก็มักจะเหงาไปด้วย, สั่งอาหารได้แบบสบายๆ.

Q: จะมีคนขับไล่ถ่ายรูปไหม?
A: อย่าใช้แฟลช, อย่าบังประตู, อย่าถ่ายหน้าพนักงาน, ส่วนใหญ่ไม่มีใครว่า; ถ้าไปที่ อาคารอู้คัง และ ระเบียงโรมิโอ ตีห้าต้องไป, จะได้เป็นที่ส่วนตัว.