Beijing'deki Zhengyici Tiyatrosu'nun Peking Operası Büyüsü ve Kültürel Etkinlikleri
Beijing Zhengyici Tiyatrosu'ndaki Peking Operası Cazibesi ve Kültürel Etkinlikler
İlk Ziyaretim Zhengyici Tiyatrosu'na
O gün öğleden sonra aslında sadece Wangfujing'den bir çift ayakkabı almak istiyordum, ama navigasyon beni sessiz bir sokak içine yönlendirdi. Uzaklardan “dongdongqiang” sesleri geliyordu, sanki havada birinin kalp atışlarını çaldığını hissediyordum. Sesi takip ederek yürüdüm, başımı kaldırdım, “Zhengyici Tiyatrosu” yazısı eski bir ahşap tabela ile gri tuğla duvarda mütevazı bir şekilde asılı duruyordu, kapısı bir aralık bırakmış, sanki saklanıyormuş gibi görünüyordu.
Kapıdan içeri girdiğimde, dar bir koridorla karşılaştım, loş ışıklar içinde, zemindeki yeşil taşlar biraz sert ama nemli bir serinlik veriyordu. Daha da içeri girdiğimde, tüm tiyatro sanki eski Pekin birden açılmış gibiydi: Üç tarafı koridorlarla çevrilen, ince ahşap parmaklıklar, siyah boyalı sütunlar ve başımın üstünde solgun bulut desenleriyle süslü bir tavana sahip. O anda ayakkabı alma düşüncemi unuttum, aklımda sadece bir şey vardı: “Burada fotoğraf çekmek kesinlikle harika olacak."
O gün sahnede “Sancha Koup” adlı oyun vardı, oyuncular sahneye çıktığında şaşkınlığa düştüm—gündüz vakti Peking Operası'nın “karanlıkta” gerçekten de oynanabileceğini gördüm: İki kişi sahnede karanlıkta dövüşüyor, ama gözleri ampul kadar parlak. Birisi sahne kenarına doğru takla atıp yanıma bir metre mesafeye düştü, kolundan rüzgâr yüzüme çarptı. Yanımdaki amca, bir yandan izliyor bir yandan cep telefonuyla çekim yaparken, torununa fısıldadı: “Bu ‘Tarantula Tekniği’, yirmi yıl çalışarak bu kadar ustalaştı.” O anda anladım ki, Peking Operası “eski” değil, “canlı”; hem küçük sesiyle, hem de amcanın gözlerindeki ışıltıyla hayat buluyordu.
Devre arasında on dakikalık bir süre, arka kapıya gidebildim, bambu perdeden gizlice bakarak: Oyuncular kalın tabanlı botlarını çıkarıp, büyük bir yudum sıcak içecek içiyor ve kağıt havlularla başlıklarını çıkartıyorlardı. Su damlası aksesuarları bir sesle alüminyum kutuya düşüyordu, sanki küçük bir meteor yağmuru gibi. Görünüşe göre “başrol oyuncuları” aşağı inince önce su içip makyajlarını çıkarmak zorundalar, benim de gece geç saatlerde soda içmekten pek farkı yoktu, o anda oldukça samimi hissettim.
Oyun sona erince, insanlar hızla dağıldı, tiyatro aniden öylesine sessizleşti ki, tahtanın nefesini bile duyabiliyordum. Yan taraftaki merdivenlere döndüm, ikinci katın köşesinde küçük bir kapı buldum, içeri girdiğimde bir mini sergi salonu ile karşılaştım; cam vitrinlerde eski plaklar, geleneksel işleme arka fonları ve 1956 yılına ait bir oyun programı vardı, bilet fiyatı 0.25 yuan. Güvenlik amcası benim orada dalıp gittiğimi görünce, “Gelecek cumartesi bir gösteri var + açıklama, 50 yuan, gelmek ister misin?” diye sordu. Hemen telefondan ödeme yapıp, “gelecek cumartesi”yi ajandama yazdım, yöneticinin toplantısından bile daha istekliydim.
Nasıl Eğlenirsiniz? İki Seferlik Deneyimlerimi Paylaşıyorum
| Proje | Deneyimim/Önerim | Kısa Tavsiye |
|---|---|---|
| Bilet Alma | İlk kez sahneden almıştım ve kenar yerler kalmıştı, kolonlar görüşümü engelledi | “Zhengyici Tiyatrosu” WeChat hesabından yer ayırtın, orta ikinci kat birinci sıra en iyi açı, fotoğraf çekmekte yüzünüzü kapatmaz |
| Zaman | Hafta sonu öğleden sonra saat 14:30 gösterim, ardından Wangfujing gece pazarını gezebilirim | 30 dakika önce gelin, önce salonun eski fotoğraflarına bakın, açılıştan sonra giremezsiniz |
| Giyim | Ben spor ayakkabı + kot pantolon giydim, bir grup cheongsam giymiş kızların arasında kargo teslim eder gibi hissettim | Eski kostüm giymenize gerek yok ama koyu renk düz giysiler, ahşap parmaklıklarla daha uyumlu, fotoğraflar çok renkli olmasın |
| Fotoğraf Çekimi | Boş bir alan çekmek istedim, çıkışta kalıp güvenlikten uyarı aldım | Ara sıra ikinci katı kullanmak veya gösterimden 15 dakika önce gitmek, o zaman insanlar az, hem tavana hem de ahşap parmaklığa hepsini bir kerede çekebilirsiniz |
| Açıklama | İkinci gidişimde bir topluluk açıklaması denk geldi, o sayede tavanın “dönme sesi” yapısı olduğunu öğrendim | WeChat hesabında etkinlik kısmını takip edin, her ayın ilk cumartesi ücretsiz açıklama var, katılmak fırsat |
Gizli İpuçları, Denedikten Sonra Söylemeye Cesaret Ediyorum
-
“1 yuan'la kostüm kiralama”
Çıkışta bir tezgah, kostüm kiralama hizmeti sunuyor, 1 yuan depozito ödüyorsunuz, 10 dakika giyebiliyorsunuz, başlıklar sadece “su kristali başlığı” veriliyor, alerji yapmaması için, gerçekten eski olanları takmayın. -
“Oyuncuların Geçiş Yolu”nda fotoğraf
Gösterim bitince hemen çıkmayın, batı kapısındaki küçük basamaktan oyuncuların geçiş yolu geçiyor, nazikçe “fotoğraf çekebilir miyim?” diye sorarsanız, %90’ı kabul ediyor; benim “savaşçı” ile çekildiğim fotoğraf işte orada, ön taraftaki izleyici grubuna göre çok daha anlamlı. -
“Elle Demleme Çay” yerine içecek
Tiyatroya sütlü çay getirmek yasak ama ikinci katta bir çay köşesi, 18 yuan/kolye el yapımı oolong çayı satıyor, bir emaye fincan veriyor, üzerinde “Zhengyici” kırmızı harflerle yazılı. İçtikten sonra fincanı alıyorsunuz, Starbucks kupasından daha ucuz ama sınırlı. -
“0 yuan ile prova izleme”
Personelle WeChat aracılığıyla arkadaş olursanız, bazen izleyici eksikliği olduğunda provayı sosyal medyada paylaşarak duyuruyor; sabah 10’da gidin, oyuncuları sivil kıyafetle sahneye çıkarken görebiliyorsunuz, ben bir defa “Bahçeye Geçmeye” katıldım, Du Liniang kapşonlu üstle “Aslında her yer mor ve kırmızı açıyor” şarkısını söylerken, o anki kontrast müthişti.
Tek Cümle ile Özet
Eğer Wangfujing'de sadece alışveriş yaparsanız, Şanghay’da adım atıp kahve içmemek gibi bir şey; iki saatinizi Zhengyici’ye ayırıp, renkli bir Peking Operası izledikten sonra “ben ve başrol oyuncusu”yla bir fotoğraf alırsanız, Pekin hayatınıza gerçekten yerleşmiş demektir.
Aynı şehirde önerilenler
