คู่มือท่องเที่ยวและประสบการณ์ที่หลุมศพจักรพรรดิหมิงที่ปักกิ่ง

คู่มือท่องเที่ยวและประสบการณ์ที่พระราชวังสุสานจักรพรรดิหมิงที่ปักกิ่ง

ฉันเป็นคนที่ดูจบ《明朝那些事儿》แล้วยังรู้สึกติดใจอยู่เลย สุดท้ายเลยตัดสินใจไปที่ชางผิง。สุสานจักรพรรดิหมิง 13 แห่งซ่อนอยู่บนภูเขาเทียนชวีซาน ฟังมาว่าตั้งอยู่ตามหลักฮวงจุ้ยเหมือนกับสุสานจักรพรรดิหมิงที่นานจิงเลย ทั้ง 13 สุสานเรียงตัวตามแนวเขา ยืนอยู่บนสูงมองลงไปมันรู้สึกเหมือนกับว่า “ดินแดนยังอยู่ ราชวงศ์ก็ยังอยู่”

วันนั้นฉันตื่นสายไม่มาก ขึ้นรถไฟใต้ดินสายชางผิงแล้วต่อรถบัสใช้เวลาราวสองชั่วโมงถึงที่นั่น พอถึงหน้าประตูเขตท่องเที่ยวตอน 8:40 ก็รู้สึกภูมิใจในตัวเอง。เขตนี้เปิดแค่สี่ที่คือ จิงหลิง, ดิงหลิง, เฉาซิง, เส้นทางศักดิ์สิทธิ์。ค่าบัตรเข้าชมเป็นแบบจ่ายแยกเลย จะไม่ต้องไปซื้อรวมก็ได้ ให้เราได้เที่ยวสบายๆ

ฉันวางแผนเส้นทางไว้ว่า ดิงหลิง ➜ จิงหลิง ➜ เฉาซิง ➜ เส้นทางศักดิ์สิทธิ์ ทำตามนี้จะประหยัดเวลาและแรงได้เยอะ

🕳️ ดิงหลิง: สุสานจักรพรรดิที่เปิดให้เข้าชมใต้ดิน

พอเข้าไปในดิงหลิงก็โดนที่บอกว่า “ใต้ดิน 27 เมตร” นี่หลอนมาก—ลึกเท่าตึก 10 ชั้น เลยต้องจับกำแพงหินเย็นๆ เพื่อให้อาการตกใจมันหายไป ในใต้ดินมีโลงของจูอี้จุน (จักรพรรดิวานลี่) กับพระมเหสีอีกสององค์วางอยู่ มีแสงสลัวๆ แบบว่ารู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปใน《盗墓笔记》หรืออะไรทำนองนั้น。ห้ามถ่ายรูป นะ คนดูแลเข้มงวดมาก แฟลชมันไม่ดีต่อโบราณวัตถุด้วย

ขึ้นไปข้างบนอย่าลืมขึ้น มิ่งเหย่า หน่อยนะ พอปีนขึ้นไปถึงด้านบนหันกลับไปมองจะเห็นทั่วทั้งบริเวณสุสานแบบเต็มๆ เส้นทางศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนเป็นเส้นสายที่ผ่าภูเขาออกมา ดูเจ๋งมากเลย

🪵 จิงหลิง: คอลัมน์ไม้ทองคำ 60 ต้นทะลุฟ้า

จากดิงหลิงไปจิงหลิง (อย่าเดินนะ เดี๋ยวร้อนจัด) ใช้เวลานาทีเดียวก็ถึงที่ จิงหลิง ที่ภูมิภาคของจักรพรรดิซูจงและพระมเหสีซู๋เข้า พอเดินเข้าไปจะเจอกับ ห้องโถงปี้เอิน ที่มีคอลัมน์ไม้ทองคำสูงเกือบ 13 เมตร 60 ต้น，ยืนอยู่ข้างล่างมองขึ้นไปคอเกือบจะเคล็ดแล้ว。ไม้เหล่านี้มีกลิ่นหอมเบาๆ พอจับจะรู้สึกชื้นๆ ต่างจากตู้กระจกเย็นๆ ในพิพิธภัณฑ์มาก

ข้างนอกมีลานเล็กๆ พอมีลมพัดเข้ามาเงาต้นไม้ก็ร่วงลงที่กำแพงแดง เหมาะมากสำหรับการถ่ายภาพเงา แต่เสียดายตอนนั้นมือถือฉันร้อนจนเกือบจะใช้ไม่ได้🙄

🚶 เฉาซิง: ผ่านได้แบบเบาๆ

ได้ยินมาว่าจักรพรรดิองค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์หมิง จูเจาะหยาง ซึ่งอยู่ที่นี่ ฉันเดินเข้าไปสำรวจซักรอบ มีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับจิงหลิง ที่มีอะไรให้ดูน้อยมาก。20 หยวนไม่เจ็บตัว แต่อาจจะเปลืองเวลาได้ ถ้าบางคน赶行程เลยข้ามไปก็ไม่เป็นไร。 ฉันพอเดินเล่นได้ประมาณ 20 นาทีเลยกลับออกมา แถมยังไปเจอแมวส้มที่หน้าประตูขายของเล็กๆ น่ารักๆ ถือว่าได้คืนค่าบัตร

🐉 เส้นทางศักดิ์สิทธิ์: เหมือนขบวนทางเรียบที่ทำจากหิน

สุดท้ายเราไปถึง เส้นทางศักดิ์สิทธิ์ ยาวถึง 7 กิโลเมตร ฉันเดินไม่ครบทั้งหมด แค่จากประตูซุ้มหินไปทางเหนือจนถึงทางเข้าไปจิงหลิง。 ข้างทางมีสัตว์หิน 24 ตัว + คนหิน 12 ตัว เหมือนกับการคอสเพลย์แบบราชวงศ์。 เสือหินและม้าหินขนาดมหึมามาก เด็กๆ ข้างๆ ก็มุดขึ้นไปถ่ายรูปกัน ฉันเลยยืนถ่ายรูปพวกเขาที่กำลังถ่ายเจ้าเทพเจ้าหินอยู่

ตอนเย็นแดดตกตรงนี้เงาหินยาวยืดออกมาในอากาศมีกลิ่นหญ้าหอมนิดหน่อย รับประสบการณ์ราชวงศ์หมิงแบบเต็มๆ

💡 บางคำแนะนำเล็กๆ น้อยๆ

• การเดินทาง: นั่งรถไฟใต้ดินไปถึงชางผิงเซี่ยนชาต๋า แล้วเปลี่ยนไปนั่งรถ 67 หรือ 879 ก็ถึงดิงหลิง；แล้วระหว่างหมู่สุสานปกติแล้วเรียกแท็กซี่จะสะดวกที่สุด ในช่วงสูงสุดอย่าไปหวังเรื่องรถบัส
• อาหารและเครื่องดื่ม: ขายของในเขตท่องเที่ยวแพงมาก เอาน้ำและขนมมาเอง จะได้ประหยัดได้มากกว่าไปกินสตรอว์เบอร์รีชางผิง🍓
• การถ่ายรูป: ห้ามถ่ายในใต้ดิน，ที่มิ่งเหย่ากับห้องโถงไม้ทองคำถ่ายได้จ้า ถ่ายรูปเหมือนไปที่เส้นทางศักดิ์สิทธิ์ควรใช้มุมกว้างจะดี
• นาทีที่จะพบแมว: มักจะอยู่แถวๆ สุสานเฉาซิงหรือทางเข้าสถานที่ขายของเล็กๆ ถ้าวาสนาดีอาจเจอเจ้าแมวอ้วนส้ม หรือแมวปกติ
• การจัดเวลา: ฉันเดินชมสามสุสาน + เส้นทางศักดิ์สิทธิ์ครึ่งทาง แค่เข้าเย็น 9 โมงออกตอนบ่ายสาม คนที่เดินเร็วจัดว่าวันเดียวก็พอ แต่ว่าถ้าไม่รีบก็ข้ามเฉาซิงได้

แค่นี้แหละ หลังจากเดินเล่นที่สุสานจักรพรรดิหมิงกลับมานั่งรถไฟใต้ดิน ยังคงเปิดอ่าน《明朝那些事儿》อยู่ รู้สึกเหมือนตัวหนังสือมันกลับมีบรรยากาศไปแล้ว。