เส้นทางบัวเขียวในหยูนชี: สันโดษเขียวขจีในเจ้อเจียงที่ควรค่าแก่การค้นหา

ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่า เสียงลือเกี่ยวกับความสวยงามของทะเลสาบซีหูทำให้ฮ่องกงมีความน่าตื่นตาตื่นใจสูงสุดแล้ว แต่วันหนึ่งในวันทำงานที่มีฝนตกเบาๆ เพื่อนบอกว่า "คนมันน้อยมาก" ทำให้ฉันตัดสินใจไปที่云栖竹径 วันนั้นเรานั่งรถไปทางตะวันตกเฉียงใต้ ฝนทำให้หน้าต่างรถไม่เหลือความใสสักนิด ฉันเริ่มสงสัยว่า—แค่ป่าไผ่จะดีไปกว่าเซียงเหอของถนนเหนือได้เหรอ? พอออกจากรถ ฝนมันแรงจนร่มเกือบจะกลับไปกลับมา พอเงยหน้าขึ้นก็พบกับสีเขียวที่ทำให้ฉันตะลึง:ใบไผ่สีเขียวสดใส ดูเหมือนถูกหยดน้ำมัน น้ำน้ำที่ตกลงมาที่ปลายใบกระเด้ง กลายเป็นหมอกที่หายใจได้ในหุบเขาทั้งหมด

1. ความงามลับนอกทะเลสาบซีหู

วันนั้นประมาณสิบโมงเช้า ข้างทะเลสาบซีหูมีคนแน่นขนัดที่รอถ่ายภาพ“สะพานขาด” ขณะที่หน้าประตู云栖竹径ก็มีแต่เจ้าหน้าที่ขายตั๋วที่กำลังหาวอยู่ เสียงฝนที่ตกใส่ใบไม้ไผ่ดังเปาะแปะ และเดินไปไหนก็เหมือนได้ฟังเพลงประกอบเดินไปด้วย พื้นที่สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ยักษ์อายุเกินร้อยปี เปลือกต้นที่หยาบกร้านมีตะไคร่ชื้นควรเหมือนพร้อมใส่เสื้อกันหนาวสีเหลืองเขียว สัมผัสแล้วเย็นสบาย อากาศมีกลิ่นของใบไผ่ ดิน และกลิ่นหวานๆของชามะลิ—เพราะที่ป่าลึกๆก็อยู่ใกล้กับสวนชาบ้านคนหนึ่ง

ฉันเดินลึกเข้าไปในป่า ปิดเสียงมือถือไปเลย การถ่ายภาพไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญเพราะกลัวเสียงชัตเตอร์จะรบกวน หลังจากเดินไปกลางทางฉันพบว่า“ต้นไม้โบราณพันปี”ที่ในคำแนะนำไม่ได้โอ้อวด: ต้นไม้ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่มาก ต้องใช้สองคนมากอดกันถึงจะรอบ มองขึ้นไปก็ไม่เห็นยอด,เหมือนร่มธรรมชาติขนาดใหญ่ที่บังทางเดินทั้งหมด พอฝนตก ตะไคร่สีเหลืองบนต้นไม้สะท้อนแสงเหมือนทอง แค่ถ่ายรูปไปก็ได้สัมผัสแสงนุ่มๆ

2. วิธีการเดินทางที่สะดวกที่สุด

วันนั้นฉันนั่งแท็กซี่ไป แต่พอกลับพบว่ารถบัสสะดวกกว่า สรุปวิธีการไปเที่ยวไว้ได้หลายแบบ:

จดบันทึก: สุดสัปดาห์ หากขับรถไปควรมาถึงก่อน 8:30 ไม่งั้นจอดรถไม่ได้เลย

3. ข้อมูลการท่องเที่ยวที่ควรอ่าน

• เวลาเหมาะสำหรับเที่ยว
  วันทำงานช่วง 7:30-9:30 ที่ท่องเที่ยวเพิ่งเปิดประตู ยังไม่มีคนทำความสะอาดให้หนังไม่ถ่ายติดกัน
  สุดสัปดาห์ถ้าต้องการภาพไม่มีคนแนะนำให้มาถึงหน้าประตูตั้งแต่ 7 โมง ตอนที่ฉันไปชุดที่สองในสุดสัปดาห์ก็เห็นคนเริ่มต่อแถวตั้งแต่ 8:30

• ลำดับการเที่ยว
  ทางเข้า→ศาลา洗心→ต้นไม้โบราณ→ศาลา兜云→ทางออก ระยะทางทั้งสิ้น 2.2 กม. ถนนไม้
  ถ้าอยากหายใจสดชื่น สามารถไม่ย้อนทางกลับ ศาลา兜云มีทางดินเล็กๆพาตรงไปสวนชาได้ โดยข้ามเขาชากลับไปยังที่จอดรถ

• ค่าใช้จ่าย
  ค่าตั๋ว 8 หยวน สามารถซื้อแบบสแกนได้ที่现场 การมีบัตรนักเรียนลดครึ่งราคา.
  สวนชาไม่เก็บเงิน ถ่ายภาพ “ต้นไม้เดียวดาย” สามารถเข้าได้ฟรี แต่ห้ามเหยียบต้นชาเขา

4. จุดถ่ายภาพต้นไม้โบราณ + สวนชา

• ต้นไม้โบราณพันปี
  ที่กระบอกต้นไม้ตรงกลางนั้นตะไคร่สีเหลือง เป็นเหมือนไฟส่องที่เป็นธรรมชาติ ให้เพื่อนยืนใต้ต้นไม้ ถ่ายมุมมองขึ้นจากใต้ และโหมดบุคคล จะออกมาเป็นภาพแฟนตาซีได้เลย
  คำแนะนำ: ใต้ต้นไม้อาจลื่น ควรใส่รองเท้าที่กันลื่นดี

• ต้นชา “ต้นไม้เดียวดาย”
  พอออกจากที่จอดรถข้ามถนนไปก็เห็นภูเขาชาเหมาลงไป มีต้นชสังไหรกำลังอยู่กลางทำให้ดูเดียวดาย ฉันกลับไปที่รถทำเสื้อผ้าเมื่อบ่ายโมง เจอคุณป้าชาวบ้านเก็บชือมืออยู่พอดี สร้างบรรยากาศต้นไม้ไกลและต้นไม้ใกล้หาบสานสะพาย แค่กล้องมือถือซูม 2x ก็เพียงพอ แม้ไม่ใช้โดรนก็ได้ภาพดีๆ

• มุมขาโซโลหน้า
  เดินไปถึงกึ่งกลางมีทางลาดที่เป็นรูป “S”ต้นไผ่สองข้างตัดกันเป็นโค้ง ยืนอยู่ต่ำแล้วหันหลังกลับไปเห็นเหมือนหลุดเข้าไปในอุโมงค์แสงสีเขียว จำไว้ว่าเก็บร่มให้ดี เพื่อถ่ายวิดีโอดีๆ หยดฝนจะเรียงกันออกมาสวยมาก

5. ประสบการณ์หนอนยุงที่เจ็บปวด

พอเข้าไปแค่สิบกว่านาทีโดนยุงกัดไปสามจุด คิดว่ายุงไม่น่าชอบน้ำ แต่กลับได้ผลตรงกันข้าม ฝนตกยิ่งมีมากขึ้น หลังจากนั้นเลยเรียนรู้ให้ดี: เสื้อแขนยาว กางเกงยาว + สเปรย์ไล่ยุงที่ข้อเท้าและปากแขน เดินจนครบโค้งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เนื่องจากในป่ามียุงดำ นอกจากกัดแล้วยังอยู่ได้อาทิตย์นึงก็ไม่ใช่ขู่

6. เคล็ดลับที่ต้องพกติดตัว

• รองเท้าที่ใช้ในวันฝนตกควรมีพื้นกันลื่น วันฝนตกถ้าใส่รองเท้าผ้าใบแล้วโดนตะไคร่เปียกอาจลื่นได้
• หากต้องการดื่มชาอุ่นๆ ที่ทางออกเลี้ยวซ้ายเดินต่อไป 100 เมตรมีร้านขายชาเล็กๆของเกษตรกร 10 หยวนแก้วชาเหล็ก ดีกว่าที่เขตท่องเที่ยว
• ถ่ายวิดีโอตั้งโหมดกันสั่น เพราะวันฝนตกแสงจะนุ่ม พื้นไม้ไผ่ขยับทำให้เกิดภาพสั่นได้ง่าย
• สุดท้ายก่อนออกก็ควรตรวจสอบเวลากลับของรถบัส สาย 103 ดูรถออกเวลา 19:30 อย่ามัวเพลิดเพลินแล้วต้องนั่งแท็กซี่กลับ